Zuivere en Gezonde Natuurproducten bestellen! De gewone vlier wordt door het edelhert gegeten omdat zij de plantendelen kunnen verteren. Voor veel andere dieren is de soort giftig vanwege cyaanverbindingen in het blad.
Op vlierhout is vaak de judasoorzwam te vinden. De vlier stelt geen hoge eisen aan zijn standplaats en wordt zelfs in dakgoten gevonden.
Gewone vlier - Sambucus nigra In veel van onze struweelranden, vooral op wat voedselrijkere bodems vind je de Gewone vlier , Sambucus nigra. Het is een tot wel meter hoge struik of kleine boom. Tijdens de bloei is hij goed te herkennen aan de opvallende op schermen lijkende vlakke bloeiwijzen. Naamgeving (Etymologie): De naam vlier komt van het onrustig heen en weer fladderen van de bladeren in de wind.
Sambucus komt van sambux (een rode verfstof), naar het rode sap van de vruchten. Nigra betekent wart, naar de zwarte vruchten. Vlier groeit goed op elke voedselrijke bodem en is tolerant voor bijna alle bodemcondities.
Hij verkiest vochtige, humusrijke en leemhoudende bodems en is een indicator van stikstof- en fosforrijke plaatsen.
Vaak op verstoorde en ruderale terreinen, aan bosranden, in struwelen, langs oevers en in hagen en houtkanten. De witte bloemen verschijnen in juni – augustus in platte schermen met een aparte geur. De vruchten zijn eerst roo later zwart en worden graag door de vogels gegeten.
De geneeskracht van gewone vlier Vroeger maakte men fluiten van de vlier. Deze werden ´flierefluiten´ genoemd. De vlier kende van oudsher een groot aantal geneestoepassingen.
Het werd onder andere gebruikt voor de luchtwegen en tegen koorts, verkoudheid en als vochtafdrijvend medicijn. Ontdek alle over de Gewone vlier en zijn blad. Naast bladvorm, bladran nervatuur, vrucht en bloeiwijze, leer je ook het gebruik en geneeskundige waarde van deze boom. Vlier zul je heten en de mensen zullen mij kennen als Vliermoedertje.
Vervolgens gaf ze de struik een genezende bast, sneeuwwitte bloesem en bloedrood vruchtensap. De mensen ontdekten al deze eigenschappen en plantten de Vlier , die ze vroeger zo hadden versmaa in hun tuinen en op hun erven. Gewone vlier Geschreven door: Herman van Wissen In onze struwelen, heggen en bosranden valt de Gewone vlier , Sambucus nigra L. Muskuskruidfamilie, niet alleen tijdens de bloei op, maar ook door zijn zwarte, glanzende vruchten in de nazomer. De vlier is waardplant voor de schemerbladroller, gewone coronamot en grijze kruidenmot, dat zijn microvlinders.
Het geslacht kent wereldwijd soorten.
Zowel op een zonnige of halfschaduwrijke plek maar de vruchten rijpen het best in de zon. De nederlandse naam is Gewone vlier , familie van de Caprifoliaceae. De volwassen hoogte van deze grote heester is ca. De bladeren zijn donkergroen. Verdraagt een temperatuur tot -gr.
Heeft een opvallende bloeiwijze. Vroeg in de zomer bloeit de vlier en tooit zich dan met honderden vlakke schermen met roomwitte bloemetjes, die zich in de loop van de zomer tot zwarte besvruchten ontwikkelen. Een in de natuur voorkomende variÃteit van de gewone vlier is de peterselievlier (S. nigra laciniata), die diep ingesneden bladeren heeft. Diagnostische kenmerken Blaadjes meestal 5(-3-7), eirond tot elliptisch, dofgroen. Gewone vlier stelt geen hoge eisen aan zijn standplaats, maar houdt wel van stikstof en carbonaat.
Je vindt de struiken bijvoorbeeld achter de zeereep, waar carbonaat uit de schelpen en stikstof uit de uitwerpselen van vogels te vinden zijn. Dit verklaart het veelvuldig voorkomen op het Groene Strand van deze soort. Nà de bloei verschijnen in september en oktober zwarte trossen van.
Een uitspraak uit vroeger tijden luidt: “Voor de vlier moet je je hoed afnemen. Aan het slot van deze kennismaking met de gewone vlier zullen we zien of dat terecht is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.